Kontrola na lotnisku i ... znów u kangurków, a raczej u Kasi i Gutka. Wielkanoc w wydaniu australijskim, czyli...innym:)

Na lotnisku przeżywam pierwszy niepokój, pomimo bardzo uprzejmych urzędników. Sniffer dog obwąchuje podejrzanie mój plecak i jestem poproszona do kontroli. Psy są szkolone pod kątem warzyw, owoców, narkotyków, materiałów wybuchowych i kilku innych rzeczy, których NA PEWNO nie mam. Pieski są kochane; pracują dziennie tylko 1 godzinę. Mają węch 1000 razy mocniejszy od człowieka. Tego wszystkiego dowiaduję się od pani urzędniczki podczas bardzo przyjacielskiej rozmowy. Wracając do mojego plecaka - pies najwyraźniej COŚ w nim wyczul i pani każe mi wszystko powyciągać. Na razie nie znajdujemy niczego, co mogłoby podlegać pod substancje zakazane. Nagle otwieram kieszeń w klapie plecaka i wpada mi w ręce ....ogryzek z gruszki, którą zjadłam jeszcze w Christchurch na lotnisku. Ponieważ nie było w pobliżu śmietniczka, odruchowo upchałam go w plecaku:) Pokazuję go pani celniczce i okazuje się, że to przypuszczalnie było powodem niepokoju psa, który raz jeszcze obwąchuje mój plecak i jako, że wszystko się wyjaśnia i zostaję 'puszczona' wolno bez kary:) Tego się bałam, ale mój przypadek jest uznany jako nieumyślny wiec nie grożą mi żadne konsekwencje.
W Sydney korzystamy z gościnności Kasi i Gutka, znajomych Rafała jeszcze z czasów studiów. Rafał nie widział się z nimi od 10 lat wiec jest to równocześnie sentymentalne spotkanie po latach:) Okazuje się, że Kasia i Gutek są kwintesencja prawdziwej polskiej gościnności. Odbierają nas z lotniska i pierwszy wieczór spędzamy na Bronte Beach, pobliskiej plaży ich miejsca zamieszkania. Miejsce jest fantastyczne, a ocean ze wzburzonymi falami dopełnia australijskiego klimatu.
Niedziele wielkanocna zaczynamy od symbolicznego polskiego śniadania -w poprzedni wieczór ugotowałyśmy z Kasia gar żurku (polskiego, z torebek;) jest też polska kiełbasa od polskiego 'butchera' oraz inne przysmaki.
Po śniadanku wybywamy na tzw. miasto, żeby zobaczyć jak najwięcej Sydney. Zaczynamy od Botanic Garden, gdzie dostaję pierwszego (i jedynego:) ataku paniki z powodu pająka. Na wszelki wypadek Kasia i Gutek każą mi się już więcej nie rozglądać po drzewach i zaroślach;) Tych pająków i pajęczyn jest tam mnóstwo, ale ja wole ich nie wiedzieć. Stąd udajemy się pod Sydney Opera House i po drugiej stronie widzimy słynny Harbour Bridge. Następnie stateczkiem płyniemy do Watsons Bay na lunch. Tutaj można sobie zrobić spacerek na klify i zjeść Fish&Chips albo...kebaba:). Pogoda się poprawia i wychodzi słońce. Tak naprawdę o tej porze roku pogoda ciągle się zmienia, jest wietrznie i pochmurno, zaraz po tym wychodzi słońce i jest ciepło i tak kilka razy dziennie. Zatem dobrze jest mieć coś z krótkim i długim rękawem
Po Watsons Bay wracamy promem do Harbour i kierujemy się piechotą przez downtown w kierunku Darling Harbour-rozrywkowo-handlowej częsci miasta. Po drodze zahaczamy o Queen Victoria Shopping Center, najstarsze centrum handlowe Sydney z olbrzymim pomnikiem królowej Victorii przed wejściem głównym oraz gigantycznymi podwieszanymi zegarami z ruchomymi obrazami i figurkami. Nie omijamy też słynnej fontanny , która wzięła udział w 'Matrixie'. Kto pamięta scenę z kobietą w czerwonej sukience? Ta scena była właśnie kręcona tutaj. Później czytam też, że niektóre sceny z Mission Impossible 2 były też kręcone w Sydney, w Darling Harbour.
 

Zdjęcia (55)

Komentarze (0)