Sanur-1 doba na Bali

Po 3 godzinach lotu lądujemy na Denpasar Airport. Na lotnisku udajemy się od razu do okienka po zakup wizy indonezyjskiej ($25) a potem kolejno po odbiór bagażu i do bankomatów. Przy taśmie zjawiają się jacyś panowie w niebieskich koszulach i chwytają nasze plecaki-kokony, tak jakby chcieli je zarekwirować. Wygląda to tak, jakby namierzyli w nich coś niebezpiecznego i chcieli zabrać do sprawdzenia. Dopiero kiedy Rafał jednemu odpowiada „don't touch it, we're ok”, orientuję się, że to zwykli porterzy, którzy szukają w ten sposób zarobku. Bez pytania ładują twoje bagaże na wózek i 'chcą' ci pomóc, co odpowiednio kosztuje (bodajże 150.000 rp.) No właśnie...Indonezyjska waluta mnie rozwala. Okazuje się, ze na nasze potrzeby na miejscu potrzebuję ok. 3 mln rp:) Brzmi zawrotnie ale to tylko te zera:) Wprawdzie nadal nie wiem jak się to przelicza, ale wiem, że mam w portfelu gruby plik banknotów i ze taksówka z lotniska do naszego hotelu Werdhapura Village kosztuje 100.000 rp, czyli podobno ok. 7 euro. Kierowca taksówki to zaprzyjaźniony z Arianne (Filipinką, znajoma Rafała z hospitalityclub.org) człowiek, który odbiera nas z lotniska. Poznajemy go dzięki białej kartce z naszymi nazwiskami oraz krajem: Polandia:) Takich jak on w hali przylotów jest mnóstwo. Wychodzimy przed terminal, a tam jak w ulu, przysłowiowy 'Meksyk'. PO 10 min pakujemy siebie i bagaże do taxi i mkniemy przez Kute (brzydkie miasto) w stronę Sanur, gdzie mieszkamy. Po drodze zatrzymujemy się na drobne zakupy spożywcze i mam pierwszą okazje sprawdzić się w przeliczaniu rupii na złotówki, ale szybko się poddaje. Płacę 29.000 za wodę mineralną, Ice Tea oraz zupkę instant w kubku i ...nie mam pojęcia ile zapłaciłam. Ale podobno bardzo mało:)
Dojeżdżamy do Werdhepura Village po 23ciej. Na recepcji powołujemy się na rezerwację poczynioną przez Mr Zaki, ponoć jakiegoś ważnego urzędnika państwowego, którego żona jest koleżanka Arianne. Dzięki temu mamy sporą zniżkę na nocleg, a ponadto wszyscy biorą Rafała za urzędnika z ministerstwa w Polandii:) Musze zaznaczyć, że do naszego hotelu zjeżdżają często urzędnicy rządowi (government officials) i mają tutaj 50% rabat na pobyt. Dzięki temu nam udaje się zaoszczędzić połowę ceny na pierwszym noclegu.
Mieszkamy w tzw. gościnno-sypialni z łazienką, klima obowiązkowa, bo przy tych temperaturach nie da się funkcjonować. Przed każdym domkiem weranda, stolik, dwa fotele i małe jaszczurki w pakiecie, biegające po ścianach i suficie. Wszystko to wśród balijskiej roślinności i odgłosów różnego lokalnego ptactwa i żab. Długo jeszcze nie mogę zasnąć ze względu na jet lag. Pomimo zmęczenia i nieprzespanej nocy, sen nie przychodzi. Tutaj jest już 2 am a w Polsce dopiero 19ta. Chłopaki już padli, wiec postanawiam rozpakować plecak. O ile kokon z plecaka można było zrobić w 2 minuty, o tyle jego rozwiniecie zajmuje mi jakieś ...15 min. Nie mam noża ani nożyczek i mecze się okrutnie, zanim udaje mi się wszystko porozrywać. W końcu postanawiam, jak reszta świata, udać się do snu:)
C.D.N

Zdjęcia (14)

Komentarze (4)